Ćwiczenia Rytm, Akcenty, Przestrzeń na płaszczyźnie

Anna Bandyra, Agata Charuk, Roksana Chudon, Ewa Dąbkowska, Julia Daniluk, Maria Gil, Sabina Głowala, Aleksandra Jastrzębska , Mateusz Kamiński, Nikola Kiraga, Korneliusz Kochan, Jagoda Laprus, Lena Lewandowska, Kinga Makowska, Petro Martyniuk, Julia Piestrzyńska, Anna Radzimińska, Angelika Rudak, Emilia Suszek, Marianna Stręk, Kacper Tomaszewski, Andrzej Wieczorkiewicz-Dudek, Wiktoria Wojciechowska

Ćwiczenia zrealizowane pod opieką: dr hab. Jan Mioduszewski, prof. ASP; mgr Monika Kopczewska; dr Grzegorz Kozera

Wydział Malarstwa ASP w Warszawie, 12.04-23.04.2021

Otwarcie wystawy: poniedziałek 19.04 godz. 14⁰⁰

Prezentujemy ćwiczenia "Rytm", "Akcenty" i "Przestrzeń na płaszczyźnie", wykonane przez studentki i studentów II Roku w semestrze zimowym 2020/2021 w Pracowni Wiedzy o Działaniach i Strukturach Wizualnych. Trzeci semestr „Struktur” jest malarski. Powstają cykle niewielkich formatów prac. W "Rytmie" poruszone jest zagadnienie wibracji i muzyczności. W "Akcentach" studenci uczą się budowania hierarchii w obrazie. W końcu tworzą iluzję przestrzeni na płaszczyźnie.

Trzy ćwiczenia i trzy zagadnienia uniwersalne sięgające w głąb tradycji obrazowania, niektóre aż do pierwocin sztuki. Ten fragment programu ukształtowany przez prof. Romana Owidzkiego, założyciela Pracowni, stosowany przez prof. Jacka Dyrzyńskiego, jego kontynuatora, w niezmienionym układzie sprawdza się i dziś. W niektórych miejscach zmieniam program wprowadzając nowe problemy, ale te ćwiczenia uważam za podstawę kształcenia na drugim roku. Oferują studentom doświadczenie malarstwa od strony zagadnień budowy- charakterystyczne dla tej Pracowni.

Przy okazji ćwiczenia "Rytm" rozmawiamy w Pracowni o rytmach prostych, jednostajnych i nieregularnych (organicznych), o kadencjach rytmicznych, o rytmach kontrapunktowych, o zestrajaniu kilku rytmów na płaszczyźnie. Mówimy o ornamencie, o magicznych i angażujących widza właściwościach rytmu. Jest on jednym z najstarszych sposobów organizacji plastycznej, występującym od czasów prehistorycznych. Oczywiście rytm częstokroć analizujemy w asocjacjach z muzyką. Część wystawy o nim traktująca wprowadza oko w taneczną wibrację.

Akcentowanie jest niezwykle istotne, aby nadać wypowiedzi malarskiej porządek. Co jest ważniejsze, a co mniej ważne? W ćwiczeniu "Akcenty" studentki i studenci zapoznają się z ich rodzajami: z akcentami barwnymi, wyróżnianiem kształtem, wielkością, fakturą, zmianą położenia elementu czy brakiem elementu (pustka także może być akcentem). Akcentowanie to zagadnienie prowadzenia oka widza w obrazie.

W końcu ćwiczenie "Przestrzeń na płaszczyźnie" dotyczące iluzji i iluzjonizmu (zaprezentowane na planszach pomiędzy oknami). Kod budowania przestrzeni tworzył się poprzez wieki, w Sztuce Zachodu skodyfikował się w Renesansie, a zrewolucjonizował w XX wieku. Ćwiczenie dotyczy perspektywy, modelunku, cienia rzuconego, sfumato, kształtowania przestrzeni za pomocą waloru i barwy oraz podstawowych metod jej uzyskiwania, jak np. nakładanie się elementów.

W dydaktyce chodzi nam o uniwersalne zagadnienie kompozycyjne, które wyrazi się w indywidualnej interpretacji. I to da się, mam nadzieję, dostrzec w prezentowanej wystawie, ułożonej tak aby wydobyć postawy autorskie.

Jan Mioduszewski

Pracownia Struktur Wizualnych